Αριθμός 259/2020
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Μαγγίνα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γεώργιο Παπαηλιάδη, Ναυσικά Φράγκου, Μιλτιάδη Χατζηγεωργίου και Ζωή Κωστόγιαννη -Καλούση, Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Νοεμβρίου 2019, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Μπρακουμάτσου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει τις αιτήσεις των αναιρεσειόντων – κατηγορουμένων: 1. Π. Β. του Α., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Κοσμάτο, 2. Α. Τ. του Χ., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Γκρόζο, για αναίρεση της υπ’αριθ. 198/2018 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης. Το Πενταμελές Εφετείο Θράκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και oι αναιρεσείοντες – κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 15.7.2019 και 19.7.2019 δηλώσεις – αιτήσεις τους αναιρέσεως, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1231/19.
Αφού άκουσε
Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να κηρυχθεί απαράδεκτη η κατά των αναιρεσειόντων κατηγορουμένων ασκηθείσα ποινική δίωξη, κατ’ άρθρο 517 παρ. 2 ΚΠ.Δ και τους πληρεξούσιους δικηγόρους των αναιρεσειόντων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες από 15.7.2019 και 19.7.2019 δηλώσεις – αιτήσεις των: Π. Β. του Α., και Α. Τ. του Χ., κατοίκων … αντίστοιχα, που επιδόθηκαν στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στις 19.7.2019 για αναίρεση της υπ’ αριθμό 198/2018 καταδικαστικής απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης, με την οποία καταδικάστηκαν κατά πλειοψηφία: ο μεν πρώτος για την αξιόποινη πράξη της απάτης κατ’ εξακολούθηση και το συνολικό όφελος και αντίστοιχη προκληθείσα συνολική ζημία υπερβαίνουν το ποσό των 120.000 ευρώ και ο δεύτερος για απλή συνέργεια στην αξιόποινη πράξη της απάτης με όφελος και αντίστοιχη ζημία που υπερβαίνουν το ποσό των 120.000 ευρώ με τις ελαφρυντικές περιστάσεις του άρθρου 84 παρ. 2 ε’ ο πρώτος και 84 παρ. 2 α’ και 2 ε’ ο δεύτερος σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων (4) ετών ο πρώτος και δύο (2) ετών ο δεύτερος, με τριετή αναστολή (ο πρώτος υπό τον όρο της εμφάνισης στο Α.Τ. του τόπου της κατοικίας του για διάστημα τριών ετών), ασκήθηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα, περιέχουν δε λόγους αναίρεσης από τo άρθρo 510 παρ. 1 στοιχ. Α’, Δ’ και Ε’ του Κ.Π.Δ., ήτοι απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας, έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης, εισάγονται δε μετά από αναίρεση, ως προς τους ήδη αναιρεσείοντες, της υπ’ αριθμό 119/2017 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης με την υπ’ αριθμό 101/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου. Επομένως, είναι παραδεκτές και πρέπει να συνεκδικαστούν λόγω της μεταξύ τους συνάφειας. Από τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του κυρωθέντος με το Ν. 4619/2019 και ισχύοντος από 1.7.2019 Π.Κ. (άρθρα 460, 461 του ιδίου Κώδικα), με την οποία ορίζεται ότι “αν από την τέλεση της πράξης έως την αμετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν περισσότερες διατάξεις νόμων, εφαρμόζεται αυτή που στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου”, προκύπτει ότι καθιερώνεται με αυτήν η αρχή της αναδρομικότητας του επιεικέστερου νόμου που ίσχυσε από την τέλεση της πράξης μέχρι του χρόνου της αμετάκλητης εκδίκασης της υπόθεσης, είναι δε επιεικέστερος ο νόμος που στη συγκεκριμένη κάθε φορά περίπτωση και όχι αφηρημένα οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου. Ως επιεικέστερος νόμος θεωρείται όχι μόνο αυτός που προσδιορίζει το είδος και το ύψος της ποινής, αλλά και κάθε διάταξη, που μπορεί να επηρεάσει την τύχη του κατηγορουμένου. Ως επιεικέστερος νόμος νοείται και εκείνος που θέτει ως όρο της δίωξης την έγκληση του παθόντος για αξιόποινη πράξη διωκόμενη κατά τον προγενέστερο νόμο αυτεπαγγέλτως. Εξ άλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 514 και 511 εδ. τελευταίο του κυρωθέντος με το Ν. 4620/2019 και ισχύοντος από 1.7.2019 Κ.Π.Δ. (άρθρα 585, 586 και 589 παρ. 3 αυτού) προκύπτει ότι στην περίπτωση που μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης μεταβλήθηκε το νομοθετικό καθεστώς, όσον αφορά τα στοιχεία της αξιόποινης πράξης ή και την προβλεπόμενη ποινή, κύρια ή παρεπόμενη, ο Άρειος Πάγος εφαρμόζει και αυτεπάγγελτα, κατά το άρθρο 2 του Π.Κ. το νόμο που ίσχυε από την τέλεση της πράξης έως την αμετάκλητη εκδίκασή της και περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις, εφόσον η αίτηση αναίρεσης είναι παραδεκτή, ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή μη του κατηγορουμένου κατά τη συζήτηση της τελευταίας, ενώ, σύμφωνα με το προαναφερθέν άρθρο 511 του ιδίου κώδικα, “Αν εμφανιστεί ο αναιρεσείων και κριθεί παραδεκτή η αίτηση αναίρεσης, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως, αν και δεν προτάθηκαν, όλους τους λόγους της αναίρεσης που αναφέρονται στην παρ. 1 του άρθρου 510, εκτός από το προβλεπόμενο στο στοιχείο Β’. Δεν επιτρέπεται, όμως, να χειροτερεύσει η θέση του κατηγορουμένου.”. Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 386 παρ.1 και 2 περ. β’ του Π.Κ., όπως ίσχυε κατά τον χρόνο τέλεσης των πράξεων (12.6.2001, 21.1.2003 και 28.2.2003), “Όποιος με σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος βλάπτει ξένη περιουσία πείθοντας κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών… τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και αν η ζημία που προξενήθηκε είναι ιδιαίτερα μεγάλη, με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών. Επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών… αν το περιουσιακό όφελος ή η προξενηθείσα ζημία υπερβαίνει συνολικά το ποσό των εκατό είκοσι χιλιάδων (120.000) ευρώ”, ενώ με τις διατάξεις της παρ. 1 του ιδίου άρθρου του ισχύοντος από 1.7.2019 Π.Κ., “Όποιος με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή την αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων βλάπτει ξένη περιουσία πείθοντας κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή με σκοπό από τη βλάβη αυτής της περιουσίας να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή. Αν η ζημία που προκλήθηκε υπερβαίνει συνολικά το ποσό των 120.000 ευρώ επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη και χρηματική ποινή” και κατά την παρ. 2 του ιδίου άρθρου, “Αν η απάτη στρέφεται άμεσα κατά του νομικού προσώπου του ελληνικού δημοσίου, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και η ζημία που προκλήθηκε υπερβαίνει συνολικά το ποσό των 120.000 ευρώ επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών και χρηματική ποινή έως χίλιες ημερήσιες μονάδες. Η πράξη παραγράφεται μετά είκοσι έτη”. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 405 του ισχύοντος Π.Κ. για την ποινική δίωξη, μεταξύ άλλων αξιοποίνων πράξεων, και του εγκλήματος που προβλέπεται από το άρθρο 386 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα, που ενδιαφέρει εν προκειμένω, ήτοι της απάτης, απαιτείται έγκληση και κατά το άρθρο 464 του ιδίου και πάλι Κώδικα “εκκρεμείς ποινικές διαδικασίες, που έχουν ανοίξει χωρίς την υποβολή εγκλήσεως με αντικείμενο πράξεις για την δίωξη των οποίων απαιτείται έγκληση στον παρόντα Κώδικα, ενώ διώκονταν αυτεπαγγέλτως υπό το προϊσχύσαν δίκαιο, συνεχίζονται, εφόσον ο δικαιούμενος να υποβάλει έγκληση δηλώσει εντός τεσσάρων μηνών από την έναρξη της ισχύος του παρόντος ότι επιθυμεί την πρόοδό τους”. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών, που είναι επιεικέστερες για τον κατηγορούμενο και εφαρμόζονται αυτεπάγγελτα από τον Άρειο Πάγο (άρθρο 511 Κ.Π.Δ.), προκύπτει ότι η ποινική δίωξη, μεταξύ άλλων και του εγκλήματος της απάτης, που γινόταν κατ` αρχήν αυτεπάγγελτα, γίνεται πλέον μόνο με έγκληση και οι εκκρεμείς ποινικές διαδικασίες, που έχουν ανοίξει χωρίς την υποβολή έγκλησης, συνεχίζονται, εφόσον ο δικαιούμενος να υποβάλει έγκληση δηλώσει εντός τεσσάρων μηνών από την έναρξη της ισχύος του παρόντος ότι επιθυμεί την πρόοδό τους.
Στην προκείμενη περίπτωση το Πενταμελές Εφετείο Θράκης με την προσβαλλόμενη υπ’ αριθμό 198/2018 απόφασή του, καταδίκασε τους αναιρεσείοντες Π. Β. και Α. Τ. του Χ. τον μεν πρώτο για την αξιόποινη πράξη της απάτης κατ’ εξακολούθηση με συνολικό όφελος και αντίστοιχη προκληθείσα συνολική ζημία που υπερβαίνουν το ποσό των 120.000 ευρώ και τον δεύτερο για απλή συνέργεια στην αξιόποινη πράξη της απάτης με όφελος και αντίστοιχη ζημία που υπερβαίνουν το ποσό των 120.000 ευρώ ήτοι για παράβαση του άρθρου 386 παρ. 1 και 2 β’ του ισχύσαντος κατά τον χρόνο τέλεσης των πράξεων Π.Κ.. Η σε βάρος των αναιρεσειόντων ποινική δίωξη ασκήθηκε αυτεπαγγέλτως με αφορμή την από 22.10.2007 μηνυτήρια αναφορά του Διοικητικού Συμβουλίου της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης …ς (Δ.Ε.Δ.Υ.Α.Κ), νόμιμα εκπροσωπουμένης. Ήδη η αξιόποινη πράξη της απάτης που προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρο 386 παρ.1 του ισχύοντος Π.Κ, διώκεται κατ’ έγκληση (άρθρο 405 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα) και οι δικαιούμενες να υποβάλουν έγκληση ALPHA BANK και Γενική Τράπεζα δεν δήλωσαν εντός της προθεσμίας των τεσσάρων μηνών από την έναρξη της ισχύος του νέου Π.Κ. (άρθρο 464 του ιδίου κώδικα), ήτοι μέχρι και την 1.11.2019, ότι επιθυμούν την πρόοδο της ποινικής διαδικασίας, όπως τούτο προκύπτει από το σχετικό έγγραφο της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, που υπάρχει στο φάκελο της δικογραφίας. Μετά ταύτα, πρέπει, ενόψει του ότι εμφανίστηκαν οι αναιρεσείοντες και είναι παραδεκτές οι αιτήσεις αναίρεσης, συντρέχει δε νόμιμη περίπτωση αυτεπάγγελτης εφαρμογής από τον Άρειο Πάγο των ως άνω επιεικέστερων για τους αναιρεσείοντες – κατηγορούμενους διατάξεων, την εφαρμογή των οποίων επικαλούνται και οι ίδιοι με τις αιτήσεις τους (άρθρο 511 του ισχύοντος από 1.7.2019 Κ.Π.Δ.), να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να κηρυχθεί απαράδεκτη από τον Άρειο Πάγο η ποινική δίωξη για τις παραπάνω πράξεις, για τις οποίες καταδικάστηκαν οι αναιρεσείοντες (άρθρο 517 παρ. 2 σε συνδυασμό με το άρθρο 368 εδ. γ’ περ. 3 α’ Κ.Π.Δ.), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ’ αριθμό 198/2018 καταδικαστική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης. Και
Κηρύσσει απαράδεκτη την κατά των αναιρεσειόντων κατηγορούμενων Π. Β. του Α., και Α. Τ. του Χ., κατοίκων … αντίστοιχα, ασκηθείσα ποινική δίωξη για τις αξιόποινες πράξεις, ο μεν πρώτος της απάτης κατ’ εξακολούθηση και το συνολικό όφελος και αντίστοιχη προκληθείσα συνολική ζημία υπερβαίνουν το ποσό των 120.000 ευρώ και ο δεύτερος της απλής συνέργειας στην αξιόποινη πράξη της απάτης με όφελος και αντίστοιχη ζημία που υπερβαίνουν το ποσό των 120.000 ευρώ και πιο συγκεκριμένα: Αναφορικά με τον πρώτο κατηγορούμενο Π. Β. για το ότι: “Με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, με σκοπό να αποκομίσει παράνομο περιουσιακό όφελος, έβλαψε ξένη περιουσία πείθοντας άλλον σε πράξη με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών, το δε συνολικό του όφελος και η συνολική ζημία των παθόντων υπερβαίνει το ποσόν των 120.000 ευρώ και ειδικότερα στην … υπό την ιδιότητά του ως προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ανώνυμης εταιρίας με το διακριτικό τίτλο “…”: α) την 12.6.2001 εκχώρησε στην Τράπεζα ΑΛΦΑ την απαίτηση της εκπροσωπούμενης απ’ αυτόν ανωτέρω ανωνύμου εταιρίας κατά της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης … (ΔΕΥΑΚ) ποσού 174.520,43 ευρώ που αντιστοιχεί στον 3ο λογαριασμό του έργου Ύδρευση – Αποχέτευση Β’ φάση ακαθάρτων και ομβρίων πόλης …ς – κλάδος 44″ καίτοι κατά το χρόνο της εκχώρησης δεν υφίστατο η σε βάρος της ΔΕΥΑΚ απαίτηση κατά το ποσό των 159.941,30 ευρώ, αφού την είχε ο ίδιος εισπράξει, παριστάνοντας ψευδώς στους αρμοδίους υπαλλήλους της Τράπεζας ΑΛΦΑ ότι δήθεν δεν είχε εισπράξει το χρηματικό ποσό των 159.941,30 ευρώ που αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο τμήμα της εκχωρούμενης απαίτησης, εάν δε οι αρμόδιοι υπάλληλοι της Τράπεζας ΑΛΦΑ γνώριζαν την αλήθεια δεν θα δέχονταν να συνάψουν τη σύμβαση εκχώρησης, αφού η μεταβιβασθείσα απαίτηση κατά το ποσό των 159.941,30 ευρώ ήταν εξοφλημένη, β) αν και την 21.1.2003 εκχώρησε στην Τράπεζα ΑΛΦΑ την απαίτηση της εκπροσωπούμενης απ’ αυτόν ανωτέρω ανωνύμου εταιρίας κατά της ΔΕΥΑΚ ποσού 128.750,98 ευρώ που αντιστοιχεί στον 1ο λογαριασμό του έργου “… – δίκτυα ομβρίων στη συνέχεια την 28.2.2003 εκχώρησε στη Γενική Τράπεζα την ίδια απαίτηση κατά της ΔΕΥΑΚ ποσού 128.750,98 ευρώ, παριστάνοντας ψευδώς στους αρμοδίους υπαλλήλους της Γενικής Τράπεζας ότι η εκχωρηθείσα σε αυτήν απαίτηση (ποσού 128.750,98 ευρώ που αντιστοιχεί στον 1ο λογαριασμό του έργου “… – δίκτυα ομβρίων”) δήθεν δεν είχε εκχωρηθεί σε άλλο πρόσωπο, ενώ στην πραγματικότητα είχε εκχωρηθεί στην Τράπεζα ΑΛΦΑ, εάν δε οι αρμόδιοι υπάλληλοι της Γενικής Τράπεζας γνώριζαν την αλήθεια δεν θα δέχονταν να συνάψουν την σύμβαση εκχώρησης. Από αυτήν την παράνομη πράξη της απάτης που κατ’ εξακολούθηση τέλεσε, η εκπροσωπούμενη απ’ αυτόν ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία … αποκόμισε συνολικό όφελος υπερβαίνον το ποσό των 120.000 ευρώ, που ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 288.692,28 ευρώ (η περιουσιακή βλάβη της μεν ΑΛΦΑ Τράπεζας ανέρχεται στο ποσό των 159.941,30 ευρώ, της δε Γενικής Τράπεζας στο ποσό των 128.750,98 ευρώ), στο ίδιο δε χρηματικό ποσό ανήλθε και η συνολική ζημία των παραπάνω Τραπεζών.”.
Αναφορικά με τον 2ο κατηγορούμενο Α. Τ. του ότι: “Παρείχε με πρόθεση σε άλλον οποιαδήποτε συνδρομή πριν την τέλεση της άδικης πράξης που διέπραξε και συγκεκριμένα κατά τον κατωτέρω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, με την ιδιότητα του Γενικού Διευθυντή της ΔΕΥΑΚ, με πρόθεση παρέσχε απλή συνδρομή στον ανωτέρω συγκατηγορούμενό του Β. Π., πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ανώνυμης τεχνικής εταιρείας με το διακριτικό τίτλο “…”, ο οποίος με σκοπό να αποκομίσει παράνομο περιουσιακό όφελος, έβλαψε ξένη περιουσία πείθοντας άλλον σε πράξη με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών, ενώ το επιδιωκόμενο συνολικό όφελος και η προκληθείσα ζημία υπερβαίνουν το ποσόν των 120.000 ευρώ. Ειδικότερα παρέσχε απλή συνδρομή πριν την τέλεση της απάτης εκ μέρους του άνω συγκατηγορουμένου του και συγκεκριμένα στην … την 28.2.2003 υπό την ιδιότητά του ως γενικού διευθυντή της ΔΕΥΑΚ συνέταξε το υπ’ αρ. ….2.2003 έγγραφο, με το οποίο βεβαίωσε αναληθώς ότι η προαναφερθείσα τεχνική εταιρία δήθεν δεν είχε εκχωρήσει έως την 28.2.2003 την απαίτησή της από την 1η εντολή πληρωμής ποσού 128.750,98 ευρώ για την εκτέλεση του έργου … – δίκτυα ομβρίων” σε άλλη Τράπεζα ή Πιστωτικό Οργανισμό και παρέδωσε αυτό το έγγραφο στον Π. Β., πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ανωτέρω εταιρίας, για να το επιδείξει στους αρμόδιους υπαλλήλους της Γενικής Τράπεζας και να τους πείσει με την ψευδή αυτή παράσταση ότι δήθεν η προαναφερθείσα απαίτηση δεν είχε εκχωρηθεί σε άλλη Τράπεζα ή Πιστωτικό Οργανισμό, να συνάψουν την από 28.2.2003 σύμβαση εκχώρησης, ενώ στην πραγματικότητα η απαίτηση αυτή είχε εκχωρηθεί στη Τράπεζα ΑΛΦΑ την 21.1.2003 και το γνώριζε ούτος, καθόσον η σύμβαση εκχώρησης είχε νομίμως επιδοθεί στην ΔΕΥΑΚ, ο δε Π. Β. πέτυχε την εκ νέου εκχώρηση της απαίτησης στη Γενική Τράπεζα, της οποίας οι αρμόδιοι υπάλληλοι αν γνώριζαν την πραγματικότητα δεν θα δέχονταν να συνάψουν τη σύμβαση εκχώρησης. Ο δεύτερος κατηγορούμενος τελούσε εν γνώσει του σκοπού του συγκατηγορουμένου του Π. Β. και τον συνέδραμε με πρόθεση πριν την τέλεση της απάτης, με την οποία ο Π. Β. προσπόρισε στην εταιρία με το διακριτικό τίτλο “…” παράνομο περιουσιακό όφελος ποσού 128.750,98 ευρώ, βλάπτοντας κατά το ποσό αυτό τη Γενική Τράπεζα.”.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 14 Φεβρουαρίου 2020
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 17 Φεβρουαρίου 2020.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ