ΑΡΙΘΜΟΣ 783/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοϊνη Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Παπαδόπουλο, Ιωάννη Γιαννακόπουλο και Ανδρέα Ξένο-Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 17 Φεβρουαρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανάσιο Κατσιρώδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσείοντων - κατηγορουμένων! 1) Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρου Κωνσταντίνο Κοσμάτο και 2) Χ2, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεόδωρο Μουζακιάρη περί αναιρέσεως της 550/2009 αποφάσεως Τριμελούς Εφετείου Λάρισας. Με πολιτικώς ενάγοντα τον Ψ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Εμμανουηλίδη.Το Τριμελές Εφετείο Λάρισας, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες -κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στις από 16 Νοεμβρίου 2009 αιτήσεις τους αναιρέσεως και των από 26 Ιανουαρίου 2010 προσθέτων λόγων, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1694/09.
Αφού άκουσε Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των ανωτέρω διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνουν δεκτές οι προκείμενες αιτήσεις αναίρεσης.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

.............. Όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 84 παρ. 2 εδαφ. ε'ΠΚ θεωρείται ως ελαφρυντική περίσταση εκτός των λοιπών αναφερόμενων στα προηγούμενα εδάφια αυτής και το ότι "ο υπαίτιος συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του. Για τη στοιχειοθέτηση της ελαφρυντικής περιστάσεως από το εδάφιο ε του άρθρου 84 παρ. 2 ΠΚ πρέπει να αναφέρονται τα πραγματικά περιστατικά της καλής συμπεριφοράς επί μακρόν χρόνο μετά την τέλεση της πράξεως υπό καθεστώς ελευθερίας του υπαίτιου, διότι τότε μόνο η επιλογή του αντανακλά στη γνήσια ψυχική στάση του και παρέχει αυθεντική μαρτυρία για την ποιότητα του ήθους και της κοινωνικής προδιαθέσεώς του.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλόμενης απόφασης, ο εκ του αναιρεσειόντων κατηγορουμένων Χ1, με αυτοτελή ισχυρισμό που κατέθεσε ο συνήγορος υπερασπίσεως του εγγράφως και ανέπτυξε προφορικώς, ζήτησε να αναγνωρισθεί στο πρόσωπο του εκτός από την ελαφρυντική περίσταση από το άρθρο 84 παρ. 2 α Π.Κ, που όπως προαναφέρθηκε έγινε δεκτός από το δικάσαν Εφετείο ότι συνέτρεχε στο πρόσωπο αμφότερων των καταδικασθέντων κατηγορουμένων, και η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2 εδαφ. ε και σχετικά με το άνω ελαφρυντικό εξέθεσε τα παρακάτω "Από τα αποδεικτικά στοιχεία (μαρτυρικές καταθέσεις, έγγραφα που προσκομίστηκαν και αναγνώστηκαν), αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος μετά την πράξη του δεν τέλεσε νέα αδικήματα, αντίθετα συνεχίζει να εργάζεται και με τα χρήματα που κερδίζει από αυτήν συντηρεί την οικογένειά του. Τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι στο πρόσωπο του κατηγορουμένου συντρέχει και θα πρέπει να αναγνωρισθεί η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2 ότι δηλαδή συμπεριφέρθηκε καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την πράξη του δεδομένου ότι ο χρόνος τελέσεως είναι ο Μάρτιος του έτους 2006". Όσον αφορά τον αυτοτελή ισχυρισμό περί αναγνωρίσεως υπέρ του άνω αναιρεσείοντος κατηγορουμένου ελαφρυντικού από το άρθρο 84 παρ. 2 ε ΠΚ. το κατ' έφεση δικάσαν δικαστήριο τον απέρριψε σιωπηρώς χωρίς να διαλάβει ουδεμία αιτιολογία για την αρνητική ως προς την αναγνώριση αυτού του ελαφρυντικού κρίση του, παρά το ότι κατά την προβολή του από τον συνήγορο του άνω κατηγορουμένου αναφέρθηκαν τα πραγματικά περιστατικά καλής συμπεριφοράς επί μακρόν χρόνον μετά την τέλεση της αξιοποίνου πράξεως του ήδη αναιρεσείοντος, ο οποίος δεν κρατήθηκε μετά τη σύλληψη του για την άνω πράξη πέραν της μιας ημέρας, που αφαιρέθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση από την ποινή που του επιβλήθηκε. Έτσι στέρησε το δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση αυτή από την επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και του άρθρου 139 Κ.Ποιν.Δ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία όσον αφορά την απόρριψη του άνω αυτοτελούς ισχυρισμού του ήδη αναιρεσείοντος κατηγορουμένου Χ1. Επομένως είναι βάσιμες οι αιτιάσεις και ο λόγος αναιρέσεως της αιτήσεως του αναιρεσείοντος Χ1 κατά το μέρος που αποδίδεται η άνω πλημμέλεια από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ Κ.Ποιν.Δ για έλλειψη της επιβαλλόμενης αιτιολογίας ως προς την απόρριψη του παραπάνω αυτοτελούς ισχυρισμού του. Σε περίπτωση που συντρέχουν στο πρόσωπο του κηρυχθέντος ενόχου κατηγορούμενου περισσότερες ελαφρυντικές περιστάσεις κατά τα οριζόμενα από το άρθρο 85 ΠΚ η μείωση της ποινής λαμβάνει χώρα μια φορά, το δικαστήριο όμως προκειμένου να προβεί στην επιμέτρηση της ποινής, λαμβάνει υπ' όψη του στα όρια της ελαττωμένης ποινής το γεγονός της συνδρομής τυχόν περισσοτέρων ελαφρυντικών περιστάσεων εφόσον από το δικαστήριο της ουσίας που έχει αναγνωρίσει υπέρ του κατηγορουμένου έτερη ελαφρυντική περίσταση, δεν επιββλήθηκε το ελάχιστο της ποινής κατά το άρθρο 83 ΠΚ.
Συνεπώς, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση εν μέρει μόνο όσον αφορά την απόρριψη του άνω αυτοτελούς ισχυρισμού από το άρθρο 84 παρ. 1 ε ΠΚ του άνω αναιρεσείοντος και αναγκαίως ως προς την περί ποινής διάταξη προκειμένου να κριθεί να συντρέχει στο πρόσωπο του εν λόγω αναιρεσείοντος η από τη διάταξη αυτή ελαφρυντική περίσταση και σε καταφατική περίπτωση να συνεκτιμηθεί και αυτή κατά την επιμέτρηση της ποινής που θα του επιβληθεί και να παραπεμφθεί κατά το αναιρούμενο μέρος η υπόθεση για νέα συζήτηση ως προς τον αναιρεσείοντα Χ1 στο ίδιο άνω δικαστήριο του οποίου η συγκρότηση είναι δυνατή από άλλους δικαστές εκτός από εκείνους που δικάσαν προηγουμένως....

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί την 550/2009 απόφαση του Τριμελούς εφετείου Λάρισας μόνον κατά το μέρος που αναφέρεται στο σκεπτικό, ως προς τον αναιρεσείοντα Χ1, όσον αφορά την απόρριψη του ισχυρισμού του αναιρεσείοντος αυτού για την αναγνώριση της ελαφρυντικής περιστάσεως ότι συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του και ως προς τη διάταξη περί της επιβληθείσης σε αυτόν ποινής.
Παραπέμπει κατά το αναιρούμενο μέρος την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο άνω δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 17 Μαρτίου 2010. Και Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 21 Απριλίου 2010.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                                                                                                                                                    Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ