Αριθμός 100/2022

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

E' Ποινικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μαρία Βασδέκη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ζαμπέτα Στράτα, Μαρία Λεπενιώτη, Σοφία Οικονόμου και Σταυρούλα Κουσουλού - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημα του στις 5 Νοεμβρίου 2021, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αχιλλέα Ζήση, (κωλυομένου του Εισαγγελέως) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Ν. Α. του Θ., κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Κοσμάτο, για αναίρεση της υπ' αριθμ. 81-82/2019 αποφάσεως του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος, ζητάει την αναίρεση της αποφάσεως αυτής για τους λόγους που αναφέρονται στην με αρ. πρωτ. 1 από 8.1.2020 αίτησή του, που καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με αριθμό 159/2020.

Αφού άκουσε Τον Εισαγγελέα ο οποίος πρότεινε: Α) να αναιρεθεί εν μέρει η προσβαλλόμενη με αριθμό 81- 82/2019 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης ως προς τις διατάξεις της α) περί επιβολής ποινής 1. για ανθρωποκτονία από πρόθεση στον αναιρεσείοντα, 2. για την αξιόποινη πράξη του άρθρου 88 παρ. 1β\γ' ν. 3386/2005 κατ' εξακολούθηση στον συγκατηγορούμενό του Δ. Μ. και 3. για απλή συνέργεια κατ' εξακολούθηση στην αξιόποινη πράξη του άρθρου 88 παρ. 1β\γ' ν. 3386/2005 στον αναιρεσείοντα και τον συγκατηγορούμενό του Α. Θ., καθώς και β) περί καθορισμού συνολικής ποινής στον αναιρεσείοντα και γ) ως προς τη διάταξή της με την οποία επιβάλλεται στον αναιρεσείοντα ισόβια αποστέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και στον συγκατηγορούμενό του Δ. Μ. αποστέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για τρία (3) έτη. Β) Να απαλειφθούν από το σκεπτικό και το διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης τα περί επιβολής 1. στον μεν αναιρεσείοντα ισόβιας αποστέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων, 2. στον δε συγκατηγορούμενό του Δ. Μ. αποστέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων για τρία (3) έτη. Γ) να παραπεμφθεί η υπόθεση κατά το αναιρούμενο μέρος που αφορά στις διατάξεις περί επιβολής ποινής για ανθρωποκτονία από πρόθεση, για την αξιόποινη πράξη του άρθρου 88 παρ. 1β\γ' ν. 3386/2005 κατ' εξακολούθηση και για απλή συνέργεια κατ' εξακολούθηση στην αξιόποινη πράξη του άρθρου 88 παρ. 1β', γ' ν. 3386/2005, καθώς και περί καθορισμού συνολικής ποινής στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους Δικαστές από εκείνους που είχαν δικάσει προηγουμένως και Δ) Να απορριφθεί κατά τα λοιπά η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως. Και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη με αρ. πρωτ.1 από 8-1-2020 αίτηση για αναίρεση της υπ. αρ.81-82/5-3-2019 απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης , με την οποία ο αναιρεσείων Ν. Α. του Θ., κάτοικος ... και ήδη κρατούμενος στο ΚΚρ ..., καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και πρόσκαιρης κάθειρξης επτά [7] ετών και χρηματική ποινή εκατό πενήντα χιλιάδων ευρώ, καθώς και σε διαρκή αποστέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για τις πράξεις: α) της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση [κατά πλειοψηφία] και β) της απλής συνέργειας κατ' εξακολούθηση στην πράξη της παράνομης μεταφοράς από το εξωτερικό στην Ελλάδα και προώθησης από τα σημεία εισόδου στην ελληνική επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών μη εχόντων δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού και κατ' εξακολούθηση, από δράστες που ενεργούν κατ' επάγγελμα και εκ κερδοσκοπίας και με την επιβαρυντική περίπτωση της δυνατότητας ύπαρξης κινδύνου σε άνθρωπο [ομόφωνα], ασκήθηκε νομότυπα με δήλωσή του αναιρεσείοντος στον διευθυντή του Καταστήματος Κράτησης .... (άρ. 466 παρ.1, 474 παρ.1 β' ΚΠΔ) και εμπρόθεσμα ,δοθέντος ότι η προσβαλλόμενη απόφαση καταχωρήθηκε στο ειδικό βιβλίο στις 23/12/2019 και η υπό κρίση αναίρεση ασκήθηκε στις 8/1/2020 (άρθρο 473 παρ.2 εδ.α' και παρ.3 εδ. α' ΚΠΔ ).

Συνεπώς, η αίτηση αυτή είναι παραδεκτή και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω κατ' ουσίαν, ως προς τη βασιμότητα των προβαλλόμενων λόγων της………………

Με το άρθρο πρώτο του ν.4619/2019 κυρώθηκε ο νέος Ποινικός Κώδικας, ο οποίος άρχισε να ισχύει από 1η Ιουλίου 2019 (άρθρο δεύτερο του ανωτέρω νόμου και άρθρο 460 του νέου ΠΚ). Στο άρθρο 2 παρ. 1 του ν. ΠΚ ορίζεται ότι, "Αν από την τέλεση της πράξης ως την αμετάκλητη εκδίκαση της ίσχυσαν περισσότερες διατάξεις νόμων, εφαρμόζεται αυτή που στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι τροποποιείται η καθιερωθείσα και περιγραφόμενη στο ίδιο άρθρο του προηγούμενου Ποινικού Κώδικα αρχή της αναδρομικότητας του επιεικέστερου νόμου, που ίσχυσε από την τέλεση της πράξης μέχρι του χρόνου της αμετάκλητης εκδίκασης της υπόθεσης, ώστε να είναι σαφές ότι εφαρμόζεται πάντα η επιεικέστερη διάταξη και όχι ο νόμος ως ενιαίο "όλον". Επιεικέστερος είναι ο νόμος, που στη συγκεκριμένη κάθε φορά περίπτωση, και όχι αφηρημένα, οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου, αυτό δε που ενδιαφέρει δεν είναι, εάν ο νόμος στο σύνολο του είναι επιεικέστερος για τον κατηγορούμενο, αλλά εάν περιέχει διατάξεις που είναι επιεικέστερες γι' αυτόν, δεν αποκλείεται δε σε συγκεκριμένη περίπτωση να εφαρμοσθεί εν μέρει ο προηγούμενος και εν μέρει ο νεότερος νόμος, με επιλογή των ευμενέστερων διατάξεων καθενός από αυτούς και έτσι να εφαρμόζεται, αφενός ένας νόμος ως προς τα στοιχεία που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος και αφετέρου άλλος νόμος ως προς την απειλούμενη ποινή. Για το χαρακτηρισμό νόμου ως επιεικέστερου, με βάση το ύψος της απειλούμενης ποινής, γίνεται σύγκριση των περισσοτέρων αυτών διατάξεων, εάν δε από τη σύγκριση αυτή προκύψει ότι ο κατηγορούμενος, όπως κατηγορείται, επιβαρύνεται το ίδιο από όλους τους νόμους, τότε εφαρμοστέος είναι ο νόμος που ίσχυσε κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης, διαφορετικά εφαρμόζεται ο νεότερος επιεικέστερος. Ειδικότερα, επιεικέστερος είναι ο νόμος, που προβλέπει το χαμηλότερο ανώτατο όριο του είδους της ποινής, αν δε το ανώτατο όριο είναι το ίδιο, επιεικέστερος είναι αυτός που προβλέπει το μικρότερο κατώτατο όριο. Για το χαρακτηρισμό ενός νόμου ως επιεικέστερου ή μη λαμβάνεται κατ' αρχήν υπόψη το ύψος της απειλούμενης στερητικής της ελευθερίας ποινής, που θεωρείται βαρύτερη της χρηματικής, επί ίσων δε στερητικών της ελευθερίας ποινών, λαμβάνεται υπόψη και η χρηματική ποινή. Περαιτέρω, I) Για την πράξη της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, η διάταξη του άρθρου 299 παρ. 1 του ισχύσαντος μέχρι 30-6-2019 ΠΚ, προέβλεπε ποινή ισόβιας κάθειρξης, ενώ η ίδια διάταξη του ισχύοντος από 1-7-2019 Ποινικού Κώδικα για την ίδια πράξη προβλέπει ποινή ισόβιας κάθειρξης ή πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα (10) ετών. Η νέα αυτή διάταξη είναι επιεικέστερη έναντι της αντίστοιχης του παλαιού Ποινικού Κώδικα, αφού με αυτήν, εκτός από την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, απειλείται διαζευκτικά η ποινή της πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών, και συνεπώς, συντρέχει περίπτωση εφαρμογής επιεικέστερου νόμου ως προς την απειλούμενη στερητική της ελευθερίας ποινή. II) Για την πράξη της παράνομης μεταφοράς από το εξωτερικό στην Ελλάδα και της προώθησης από τα σημεία εισόδου στην ελληνική επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από δράστες που δρουν κατ' επάγγελμα εκ κερδοσκοπίας ,με την επιβαρυντική περίπτωση της δυνατότητας ύπαρξης κινδύνου σε άνθρωπο ,η διάταξη του άρθρου 88 παρ.1 εδ.β' και γ' του ν.3386/2005, όπως αυτή ίσχυε μετά την τροποποίηση της από το άρ. 15 παρ.8 του ν.3536/2007 , προβλέπει ποινή πρύσκαιρης κάθειρξης και χρηματική ποινή τουλάχιστον εκατό χιλιάδων ευρώ. Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 50 εδ.α', 51 παρ.1, 52 παρ.2 του νέου ΠΚ, προκύπτει ότι η κάθειρξη είναι πρόσκαιρη και κατ' εξαίρεση, εφόσον ο νόμος το ορίζει ρητά ,ισόβια, η δε διάρκεια της πρόσκαιρης κάθειρξης δεν υπερβαίνει τα δεκαπέντε [15] έτη ούτε είναι κατώτερη των πέντε [5] ετών. Ως εκ τούτου, με τις ως άνω διατάξεις του ν. ΠΚ, για την πράξη της παράβασης του άρ. 88 παρ.1 εδ. β' και γ' του ν.3386/2005, όπως αυτή ίσχυε μετά την τροποποίηση της από το άρ. 15 παρ.8 του ν.3536/2007 , προβλέπεται πλέον όριο κάθειρξης πέντε έως δεκαπέντε [5-15] ετών, ενώ η προηγούμενη (άρ.52 παρ.3 του προϊσχύσαντος Π Κ) προέβλεπε όριο κάθειρξης πέντε έως είκοσι [5 - 20] ετών και συνεπώς, συντρέχει περίπτωση εφαρμογής επιεικέστερου νόμου ως προς την απειλούμενη στερητική της ελευθερίας ποινή για την εν λόγω πράξη. III) Για την απλή συνέργεια προβλέπεται, σύμφωνα με το άρθρο 47 παρ. 1 τόσο του προϊσχύσαντος όσο και του νέου ΠΚ, ελαττωμένη [ήδη μειωμένη] ποινή ,κατ' άρ. 83 ΠΚ. Πλην όμως, τα όρια της προβλεπόμενης για την απλή συνέργεια μειωμένης ποινής ,κατά μεν τις διατάξεις του άρ. 83 περ.β' του προϊσχύσαντος ΠΚ ήταν ποινή κάθειρξης έως δώδεκα έτη ή φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών, κατά δε τις διατάξεις του άρ. 83περ.β'του νέου ΠΚ είναι ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών ή κάθειρξη έως οκτώ έτη.

Συνεπώς, συντρέχει περίπτωση εφαρμογής επιεικέστερου νόμου ως προς την απειλούμενη στερητική της ελευθερίας ποινή και για την πράξη της απλής συνέργειας στην παράνομη μεταφορά αλλοδαπών. Εξάλλου, από τη διάταξη του άρθρου 59 του νέου ΠΚ, που ορίζει τις παρεπόμενες ποινές, προκύπτει ότι ,μεταξύ αυτών, δεν περιλαμβάνεται η ποινή της αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, που προβλεπόταν από τις διατάξεις των άρθρων 59-61 του προϊσχύσαντος ΠΚ, η οποία καταργήθηκε , διότι κρίθηκε πλέον ως παρωχημένη, επιβαλλόταν δε σε περίπτωση καταδίκης σε ισόβια και πρόσκαιρη κάθειρξη, όπως στην προκείμενη περίπτωση. Περαιτέρω, με το άρθρο πρώτο του ν.4620/2019 κυρώθηκε ο νέος Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, ο οποίος άρχισε να ισχύει από 1ης Ιουλίου 2019 (άρθρο δεύτερο του ανωτέρω νόμου και άρθρο 585 του νέου ΚΠΔ). Κατά το άρθρο 589 παρ. 3 του ν. ΚΠΔ "Αποφάσεις και βουλεύματα που εκδόθηκαν μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος κώδικα υπόκεινται στα ένδικα μέσα και τις διατυπώσεις άσκησής τους που προέβλεπε ο καταργούμενος κώδικας ποινικής δικονομίας και εκδικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κώδικα", κατά δε το άρθρο 590 παρ. 1 του ίδιου κώδικα, "Υποθέσεις που εκκρεμούν σε οποιοδήποτε στάδιο της ποινικής διαδικασίας και σε οποιονδήποτε βαθμό συνεχίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κώδικα. Οι πράξεις της ποινικής διαδικασίας που τελέστηκαν όταν ίσχυαν οι διατάξεις που καταργούνται διατηρούν το κύρος τους". Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 511 εδ. δ' του ν. ΚΠΔ ,αν εμφανιστεί ο αναιρεσείων και κριθεί παραδεκτή η αίτηση αναίρεσης ο Άρειος Πάγος εφαρμόζει αυτεπαγγέλτως τον επιεικέστερο νόμο που ισχύει μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 514 του ίδιου Κώδικα, αν δεν εμφανιστεί ο αναιρεσείων η αίτησή του απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη, όμως, κατ' εξαίρεση, ακόμα και αν δεν εμφανιστεί ο αναιρεσείων, ο Άρειος Πάγος αυτεπαγγέλτως εφαρμόζει τον επιεικέστερο νόμο που ισχύει μετά τη δημοσίευση της απόφασης. Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων, συνάγεται ότι ο Άρειος Πάγος για την εκδίκαση αίτησης αναίρεσης απόφασης, που εκδόθηκε πριν την 1-7- 2019, συζητήθηκε όμως μετά την 1-7-2019, όπως εν προκειμένω, εφαρμόζει τις διατάξεις του νέου ΚΠΔ και, συνεπώς, στην περίπτωση που μετά την δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης μεταβλήθηκε το νομοθετικό καθεστώς, όσον αφορά τα στοιχεία της αξιόποινης πράξης ή και την προβλεπόμενη ποινή, κύρια ή παρεπόμενη, εφαρμόζει αυτεπαγγέλτως το νόμο που ίσχυε από την τέλεση της πράξης έως την αμετάκλητη εκδίκασή της και περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις, εφόσον η αίτηση αναίρεσης είναι παραδεκτή, ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή μη του κατηγορουμένου κατά τη συζήτηση της τελευταίας (ΑΠ 86/2020).

Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα ,συντρέχει νόμιμη περίπτωση, κατά παραδοχήν ως βάσιμου του σχετικού αιτήματος που εμπεριέχεται στο τρίτο λόγο της υπό κρίση αναίρεσης, το παρόν Δικαστήριο του Αρείου Πάγου να εφαρμόσει αυτεπαγγέλτως τις διατάξεις των άρθρων 299 παρ.1, 47, 52 παρ.2 και 83 περ.β' του νέου ΠΚ, οι οποίες, κατά τα προεκτεθέντα, είναι επιεικέστερες ως προς την ποινή έναντι των αντίστοιχων διατάξεων του παλαιού Ποινικού Κώδικα, που ίσχυσε μέχρι 30-6-2019, με βάση τις οποίες διώχθηκε, κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος, ήδη αναιρεσείων και ακολούθως να αναιρέσει εν μέρει την προσβαλλόμενη απόφαση : α) ως προς τις περί ποινής διατάξεις της για τις πράξεις της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και της απλής συνέργειας κατ' εξακολούθηση στην αξιόποινη πράξη της παράβασης του άρθρου 88 παρ.1 εδ. β' και γ' του ν.3386/2005, όπως αυτή ίσχυε μετά την τροποποίηση της από το άρ. 15 παρ.8 του ν.3536/2007, και αναγκαίως β) ως προς τον καθορισμό της συνολικής ποινής στον αναιρεσείοντα για τις ως άνω πράξεις του και να παραπέμψει την υπόθεση, κατά το αναιρούμενο τούτο μέρος της, για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές και από άλλους ενόρκους (άρ.522 ΚΠΔ όπως ισχύει μετά τη τροποποίησή του από το άρ. 159 του ν. 4855/12-11-2021), εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως, και γ) ως προς τις διατάξεις της περί επιβολής της παρεπόμενης ποινής της διαρκούς αποστέρησης πολιτικών δικαιωμάτων στον κατηγορούμενο , τις οποίες πρέπει να απαλείψει ο Άρειος Πάγος, μη συντρέχουσας περίπτωσης παραπομπής στο Δικαστήριο της ουσίας κατά τούτο, ελλείψει αντικειμένου περαιτέρω έρευνας ,και να απορρίψει κατά τα λοιπά την υπό κρίση αίτηση αναίρεσης (άρθρο 511 εδ. τελευταίο του ΚΠΔ). Κατά τις διατάξεις του άρθρου 469 του ΚΠΔ "αν στο έγκλημα συμμετείχαν περισσότεροι ή αν η ποινική ευθύνη ενός κατηγορουμένου εξαρτάται σύμφωνα με το νόμο από την ευθύνη άλλου, το ένδικο μέσο που ασκεί κάποιος από τους κατηγορουμένους, ακόμη και όταν χορηγείται μόνο σ' αυτόν από το νόμο, καθώς και οι λόγοι τους οποίους προτείνει, αν δεν αναφέρονται αποκλειστικά στο πρόσωπο του, ωφελούν και τους υπόλοιπους κατηγορουμένους...". Κατά την έννοια της παραπάνω διατάξεως δικαιολογητικός λόγος της οποίας είναι η αρχή της ισότητας και η εναρμόνιση των ευνοϊκών αποτελεσμάτων για όλους τους συμμέτοχους, γενικές προϋποθέσεις για όλες τις ως άνω προβλεπόμενες περιπτώσεις εφαρμογής του άρθρου αυτού είναι: α] να ασκήθηκε το ένδικο μέσο από συγκατηγορούμενο που εδικαιούτο να ασκήσει αυτό και δεν κρίθηκε για οποιοδήποτε λόγο απαράδεκτο, β] οι προταθέντες από αυτόν λόγοι να μην άρμοζαν αποκλειστικώς στο πρόσωπο του και γ] οι υπόλοιποι, είτε δεν δικαιούνται να ασκήσουν το ένδικο μέσο, είτε δικαιούνται μεν αλλά δεν το άσκησαν εντός της νόμιμης προθεσμίας ή το άσκησαν και τούτο απορρίφθηκε ως απαράδεκτο ή ανυποστήρικτο. Δηλαδή καθιερώνεται υπέρ του συγκατηγορουμένου του ασκήσαντος το ένδικο μέσο της αναιρέσεως επέκταση της ευνοϊκής κρίσεως του Αρείου Πάγου, αν οι λόγοι που έγιναν δεκτοί δεν αρμόζουν αποκλειστικά στο πρόσωπο αυτού που άσκησε παραδεκτά το ένδικο μέσο, το οποίο έγινε δεκτό ως βάσιμο. Εάν συντρέχουν οι όροι αυτοί, εφόσον με το ασκηθέν ένδικο μέσο βελτιώθηκε η θέση αυτού που το άσκησε, ωφελούνται και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, αλλά μόνο για αντικειμενικούς λόγους που δεν αρμόζουν αποκλειστικά στο πρόσωπο του ασκήσαντος το ένδικο μέσο, και όχι για λόγους προσωπικούς. Οι ωφελούμενοι κατά τα παραπάνω από το επεκτατικό αποτέλεσμα, δικαιούνται και δεν υποχρεούνται να συμμετάσχουν στη δίκη ως διάδικοι, κατά τη συζήτηση του ένδικου μέσου του άλλου και να ζητήσουν εφαρμογή του επεκτατικού αποτελέσματος και σε αυτούς, χωρίς να δικαιούνται να προβάλλουν άλλους ιδίους λόγους, κυρίους ή προσθέτους, το δε δικαστήριο επεκτείνει και σε αυτούς αυτεπαγγέλτως το ευεργετικό αποτέλεσμα που προέκυψε από το ένδικο μέσο του αναιρεσείοντος [ΑΠ 1025/2021, ΑΠ 86/2020, ΑΠ 761/2019].

Στην προκειμένη περίπτωση, ο από τη διάταξη του άρθρου 511 εδ. τελευτ. του ΚΠΔ τρίτος λόγος αναίρεσης περί εφαρμογής των ευμενέστερων διατάξεων του νέου ΠΚ που ίσχυσαν μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης, που έγινε δεκτός, δεν προσήκει μόνο στο πρόσωπο του ως άνω αναιρεσείοντος ,αλλά αφορά και το πρόσωπο των συγκαταδικασθέντων με την προσβαλλόμενη απόφαση α) Α. Θ., που κρίθηκε ένοχος απλής συνέργειας κατ' εξακολούθηση στην πράξη της παράνομης μεταφοράς από το εξωτερικό στην Ελλάδα, υπηκόων τρίτων χωρών, που δεν είχαν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού και κατ' εξακολούθηση, από δράστες που ενεργούν κατ' επάγγελμα και από κερδοσκοπία με την επιβαρυντική περίπτωση της δυνατότητας ύπαρξης κινδύνου για άνθρωπο και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης τεσσάρων [4] ετών και χρηματική ποινή εκατό χιλιάδων ευρώ, και β) Δ. Μ. που κρίθηκε ένοχος με την ίδια απόφαση ,με το ελαφρυντικό του άρ. 84παρ.2 ε' ΠΚ, για την πράξη της παράνομης μεταφοράς από το εξωτερικό στην Ελλάδα, υπηκόων τρίτων χωρών, που δεν είχαν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού και κατ' εξακολούθηση, από δράστες που ενεργούν κατ' επάγγελμα και από κερδοσκοπία με την επιβαρυντική περίπτωση της δυνατότητας ύπαρξης κινδύνου για άνθρωπο, και του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης έντεκα [11] ετών και η παρεπόμενη ποινή της αποστέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων διαρκείας τριών [3] ετών. Οι ανωτέρω συγκατηγορούμενοι του αναιρεσείοντος δεν άσκησαν αναίρεση κατά της προσβαλλόμενης απόφασης ,ωστόσο συντρέχουν οι ,κατ' άρ.469 ΚΠΔ, προϋποθέσεις επέκτασης και σ' αυτούς του ανωτέρω ευεργετικού αποτελέσματος της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης, και πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και ως προς αυτούς: α) κατά το μέρος που αφορά τις διατάξεις της περί επιβολής ποινής στον καθέναν εξ αυτών για τις ανωτέρω πράξεις τους αντίστοιχα και β) ως προς τη διάταξή της περί επιβολής της παρεπόμενης ποινής στον συγκατηγορούμενο Δ. Μ. της αποστέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων για τρία έτη.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΑΙΡΕΙ εν μέρει την υπ' αριθμ. 81-82/2019 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης, και συγκεκριμένα : α) κατά το μέρος που αφορά τις διατάξεις της περί επιβολής ποινής στον αναιρεσείοντα για τις πράξεις 1) της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και 2) της απλής συνέργειας κατ' εξακολούθηση στην πράξη της παράνομης μεταφοράς από το εξωτερικό στην Ελλάδα και προώθησης από τα σημεία εισόδου στην ελληνική επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών μη εχόντων δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού και κατ' εξακολούθηση ,από δράστες που ενεργούν κατ' επάγγελμα και εκ κερδοσκοπίας και με την επιβαρυντική περίπτωση της δυνατότητας ύπαρξης κινδύνου σε άνθρωπο , β) ως προς τις διατάξεις της περί καθορισμού της συνολικής ποινής στον αναιρεσείοντα, και γ) ως προς τη διάταξή της περί επιβολής στον αναιρεσείοντα της παρεπόμενης ποινής της διαρκούς αποστέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων.

ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ την υπόθεση όσον αφορά τον αναιρεσείοντα κατά το ως άνω υπό στοιχείο α' και β' αναιρεθέν μέρος της για νέα εκδίκαση στο ίδιο παραπάνω Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές και ενόρκους, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.

ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙ το αναιρετικό ως άνω αποτέλεσμα της παρούσας απόφασης και στους καταδικασθέντες συγκατηγορούμενους του αναιρεσείοντος Α. Θ. του Δ και Δ. Μ. του Β. και αναιρεί την προσβαλλόμενη απόφαση και ως προς αυτούς, και συγκεκριμένα: α) κατά το μέρος που αφορά τις διατάξεις της περί επιβολής ποινής στον καθέναν εξ αυτών αντίστοιχα για τις πράξεις 1) της απλής συνέργειας κατ' εξακολούθηση στην πράξη της παράνομης μεταφοράς απύ το εξωτερικό στην Ελλάδα και προώθησης από τα σημεία εισόδου στην ελληνική επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών μη εχόντων δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού και κατ' εξακολούθηση ,από δράστες που ενεργούν κατ' επάγγελμα και εκ κερδοσκοπίας και με την επιβαρυντική περίπτωση της δυνατότητας ύπαρξης κινδύνου σε άνθρωπο ως προς τον συγκατηγορούμενο Α. Θ., 2) της παράνομης μεταφοράς από το εξωτερικό στην Ελλάδα και προώθησης από τα σημεία εισόδου στην ελληνική επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών μη εχόντων δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από κοινού και κατ' εξακολούθηση ,από δράστες που ενεργούν κατ' επάγγελμα και εκ κερδοσκοπίας και με την επιβαρυντική περίπτωση της δυνατότητας ύπαρξης κινδύνου σε άνθρωπο ως προς τον συγκατηγορούμενο Δ. Μ., και β) ως προς τη διάταξή της περί επιβολής της παρεπόμενης ποινής στον συγκατηγορούμενο Δ. Μ. της αποστέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων για τρία έτη.

ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ την υπόθεση όσον αφορά τους συγκατηγορούμενους του αναιρεσείοντος Α. Θ. του Δ και Δ. Μ. του Β. κατά το ως άνω υπό στοιχείο α' αναιρεθέν μέρος της για νέα εκδίκαση στο ίδιο παραπάνω Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές και ενόρκους, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.

ΑΠΑΛΕΙΦΕΙ από την προσβαλλόμενη απόφαση τις διατάξεις αυτής που επιβάλλουν στους κατηγορούμενους Ν. Α. του Θ. και Δ. Μ. του Β. την παρεπόμενη ποινή της διαρκούς αποστέρησης πολιτικών δικαιωμάτων και τριετούς αποστέρησης πολιτικών δικαιωμάτων, αντίστοιχα. Και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ, κατά τα λοιπά, την από 8/1/2020 κρινόμενη αίτηση του Ν. Α. του Θ., κατοίκου ... και ήδη κρατούμενου στο Κατάστημα Κρατήσεως Λάρισας, για αναίρεση της ανωτέρω απόφασης.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 10 Δεκεμβρίου 2021.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 20 Ιανουαρίου 2022.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                                                                                                                                 Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ