Αριθμός 2274/2005

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Ε΄ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

 Συγκροτήθηκε  από  τους Δικαστές: Ανδρέα Μοσχανδρέου, Αντιπρόεδρο, Γεώργιο Ναυπλιώτη-Εισηγητή, Δημήτριο Κιτρίδη, Αθανάσιο Μπρίλλη και Φώτιο Καϋμενάκη, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΗΛΘΕ  σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του  στις  11 Νοεμβρίου 2005, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου  Ανδρέα Ζύγουρα, (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας)  και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου: P. K. του P. κατοίκου ……………., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Κοσμάτο,  για  αναίρεση   της  υπ’ αριθμ. 543-544/2003 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 11 Ιουλίου 2003 αίτησή του αναιρέσεως, που καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1392/2003.

Α φ ο ύ     ά κ ο υ σ ε Τον πληρεξούσιο  δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε  όσα αναφέρονται  στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Επειδή έλλειψη της απαιτούμενης από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας στην καταδικαστική απόφαση, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’  του ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, υπάρχει όταν δεν περιέχονται σ’ αυτήν με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία και θεμελιώνουν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, οι αποδείξεις από τις οποίες αυτά  διαπιστώθηκαν και οι σκέψεις και οι νομικοί συλλογισμοί με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή των αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών στην ουσιαστική διάταξη που στη συγκεκριμένη περίπτωση εφαρμόσθηκε. Έλλειψη τέτοιας αιτιολογίας υπάρχει και όταν η αιτιολογία είναι εντελώς τυπική, προς την οποία εξομοιώνεται  και εκείνη που παραπέμπει στα πραγματικά περιστατικά του διατακτικού. Και ναι μεν το αιτιολογικό μαζί με το διατακτικό της απόφασης, στο οποίο ως λογικό συμπέρασμα, καταχωρίζονται όλα τα στοιχεία του εγκλήματος, αποτελούν ενιαίο όλο και είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωσή τους, πλην όμως η συμπλήρωση αυτή του αιτιολογικού δεν μπορεί να φθάνει μέχρι σημείου ολικής αναφοράς στα περιστατικά που περιγράφονται στο διατακτικό της απόφασης. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη με αριθ. 543-544/2003 απόφασή του, το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης καταδίκασε  τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο Rellumb Kuga για πώληση και για κατοχή ναρκωτικών  ουσιών με το ελαφρυντικό του άρθρου 84 παρ. 2 α΄ του ΠΚ και επέβαλε σ’ αυτόν συνολική ποινή κάθειρξης οκτώ (8) ετών. Το Δικαστήριο της ουσίας, για να στηρίξει την καταδικαστική κρίση του, αναφέρει ως μόνη αιτιολογία  στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασής του, ότι από τα αποδεικτικά μέσα που μνημονεύονται κατ’ είδος σ’ αυτό, «αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος  τέλεσε και τις δυο ως άνω πράξεις για τις οποίες κατηγορείται, όπως αυτές ειδικότερα εκτίθενται στο διατακτικό και συγκεκριμένα της πώλησης ναρκωτικών ουσιών κατ’ εξακολούθηση και της κατοχής ναρκωτικών ουσιών.» Η αιτιολογία αυτή, που παραπέμπει εξ ολοκλήρου στο διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης,  δεν μπορεί  να θεωρηθεί ειδική και εμπεριστατωμένη, αλλά είναι καθαρώς τυπική, αφού δεν διαλαμβάνει τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, ούτε τους νομικούς συλλογισμούς με βάση τους οποίους έγινε η υπαγωγή εκείνων στις διατάξεις  που εφαρμόσθηκαν και οι ελλείψεις αυτές δεν μπορούν να αναπληρωθούν από όσα περιέχονται στο διατακτικό. Επομένως ο από  το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’  του ΚΠΔ  σχετικός λόγος της κρινόμενης αναίρεσης είναι βάσιμος και πρέπει, κατά παραδοχή αυτού, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση  κατά το μέρος της που αφορά τις ως άνω πράξεις της πώλησης ναρκωτικών ουσιών κατ’ εξακολούθηση και της κατοχής ναρκωτικών ουσιών και να παραπεμφθεί ως προς αυτές η υπόθεση για νέα συζήτηση  στο ίδιο δικαστήριο που την εξέδωσε, αφού είναι δυνατή η συγκρότησή του από άλλους δικαστές, εκτός από  εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 του ΚΠΔ).

Επειδή από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 32 παρ. 1 και 2 του Ν. 3364/2005, 2, 114 ΠΚ και 568 ΚΠοινΔ προκύπτει, ότι οι επιβληθείσες, μέχρι την 17-6-2005, ποινές έως έξι μηνών, εφόσον δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και δεν έχουν μέχρι την ως άνω ημεροχρονολογία εκτιθεί παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο, ότι ο καταδικασθείς δεν θα υποπέσει μέσα σε δέκα οκτώ μήνες από 17-6-2005 σε νέα, από δόλο προερχόμενη, αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικασθεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, ενώ οι μη εκτελεσθείσες κατά την παρ. 1 του άρθρου 32 του Ν. 3346/2005 αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου κατά περίπτωση. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των  εγγράφων της δικογραφίας για τον έλεγχο του παραδεκτού ή μη της αναιρετικής αίτησης,  επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη με αριθ. 543-544/2003 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, ο αναιρεσείων καταδικάσθηκε για το έγκλημα της παράνομης κατοχής όπλου σε φυλάκιση έξι (6) μηνών, η οποία δεν έχει εκτιθεί μέχρι 17.6.2005. Συνεπώς, δεν μπορεί να εκδικασθεί ως προς την πράξη αυτή η προκειμένη αναίρεση με τα σημερινά δεδομένα, αφού η υπόθεση έπρεπε κατά νόμο να τεθεί ως προς αυτή στο αρχείο από τον αρμόδιο εισαγγελέα, και πρέπει η συζήτηση της ως άνω αιτήσεως αναιρέσεως να κηρυχθεί κατά τούτο απαράδεκτη. Διαφορετική  αντιμετώπιση του ζητήματος τούτου θα προσέκρουε στα άρθρα 2 παρ. 1 του ΠΚ και 470 ΚΠοινΔ.

Για τους λόγους αυτούς

Αναιρεί την προσβαλλόμενη με αριθ. 543-544/2003 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης ως προς τις πράξεις της πώλησης ναρκωτικών ουσιών κατ’ εξακολούθηση και της κατοχής ναρκωτικών ουσιών.

Παραπέμπει κατά τούτο την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως. Και Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της υπό κρίση με αριθ. 10/11-7-2003 αίτησης αναίρεσης ως προς την πράξη της παράνομης κατοχής όπλου.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα  στις  23 Νοεμβρίου 2005. Και Δημοσιεύθηκε  στην Αθήνα,  σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του,    στις  28 Νοεμβρίου 2005.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                                                                                                              Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ