Αριθμός 976/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη-Εισηγητή, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Φεβρουαρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσειόντων-κατηγορουμένων 1) Χ1 και 2) Χ2, κατοίκων ......, που εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Κωνσταντίνο Κοσμάτο, για αναίρεση της 15905/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες-κατηγορούμενοι, ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 25 Φεβρουαρίου 2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 448/2008.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο των αναιρεσειόντων, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
..........Περαιτέρω, η επιβαλλόμενη από το άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία των αποφάσεων, η έλλειψη της οποίας, ιδρύει τον κατ' άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ'  ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, πρέπει, επί καταδικαστικών αποφάσεων, να υπάρχει, όχι μόνον ως προς την κατηγορία, αλλά να επεκτείνεται και στους προβαλλόμενους από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του, κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, αυτοτελείς ισχυρισμούς. Αυτοί δε είναι εκείνοι, οι οποίοι προβάλλονται στο δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τα άρθρα 170 παρ. 2 και 333 παρ. 2 ΚΠΔ και τείνουν στην άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξεως ή της ικανότητας για καταλογισμό ή στη μείωση αυτής ή στην εξάλειψη του αξιοποίνου ή στη μείωση της ποινής. Χαρακτήρα αυτοτελούς ισχυρισμού έχει και το αίτημα του κατηγορουμένου ή του συνηγόρου του, για επιβολή μειωμένης ποινής στην περίπτωση του άρθρου 84 παρ. 2 ε του ΠΚ, σύμφωνα με το οποίο, η ποινή μειώνεται κατά το μέτρο που προβλέπει το προηγούμενο άρθρο και στις περιπτώσεις που το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχουν ελαφρυντικές περιστάσεις, και ειδικότερα ότι ο υπαίτιος συμπεριφέρθηκε καλά για σχετικά μεγάλο διάστημα μετά την πράξη του. Στην προκείμενη περίπτωση από τα πρακτικά της δίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλομένη απόφαση και τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται, προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο συνήγορος των κατηγορουμένων προέβαλε το αίτημα να αναγνωρισθεί στους κατηγορουμένους, εκτός του ελαφρυντικού του άρθρου 84 παρ. 2 β του Π.Κ, και η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ.2 ε του ίδιου Κώδικα. Προς τούτο, ισχυρίστηκε τα ακόλουθα: " ότι θα πρέπει να αναγνωριστεί η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2 ε του Π.Κ, ότι δηλαδή συμπεριφέρθηκαν καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την πράξη τους. Συγκεκριμένα αποδείχθηκε ότι μετά από σχετικό τους αίτημα και μόλις βεβαιώθηκε σε βάρος της εταιρείας η οφειλή ζήτησαν από τη ΔΟΥ ΦΑΕ Θεσσαλονίκης, συμβιβαστική επίλυση της οφειλής, όπως άλλωστε προκύπτει και από το ...... πρακτικό επιτροπής, όπου ματαιώθηκε ο συμβιβασμός λόγω οικονομικής αδυναμίας της εταιρείας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Δημοσίου σε σχέση με το ύψος της προκαταβολής και των δόσεων". Το ως άνω Δικαστήριο απέρριψε το παραπάνω αίτημα των κατηγορουμένων, που είχε υποβληθεί παραδεκτώς και ήταν ορισμένο, χωρίς όμως, να διαλάβει στην απόφασή του οποιαδήποτε αιτιολογία. Έτσι κρίνοντας Δικαστήριο, δεν διέλαβε στην απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Συνακόλουθα πρέπει, κατά παραδοχή, ως κατ' ουσία βάσιμου, του από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ, δεύτερου λόγου της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, θα πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση αναιρέσεως, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση μόνο καθ' ό μέρος αφορά τις διατάξεις της, για την αναγνώριση του παραπάνω ελαφρυντικού και την επιβολή ποινής, και να παραπεμφθεί η υπόθεση, κατά το αναιρούμενο μέρος της, για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους Δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την με αριθμό 15905/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, μόνο ως προς τη διάταξή της για τη μη αναγνώριση του ελαφρυντικού της καλής συμπεριφοράς μετά την τέλεση της πράξεως, καθώς και ως προς εκείνη περί επιβολής της ποινής. Και Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση, ως προς το αναιρούμενο μέρος αυτής, στο ίδιο Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές εκτός από αυτούς που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 2009. Και Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 3 Απριλίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                                                                                                                          Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ